Wizualizacja jest procesem aktywizowania doświadczeń zmysłowych (percepcyjnych) i emocjonalnych w celu wykorzystania zgromadzonych zasobów psychicznych dla przyszłych planów i ich realizacji.
Autor:Hania Kamińska
Wizualizacja pomaga odkryć nierozpoznany lub dawno „zapomniany” potencjał psychologiczny i fizyczny człowieka. Terapia wizualizacyjna ma na celu odzyskanie lub podtrzymanie zdrowia, wspomaganie, przeciwdziałanie stresowi i czerpanie satysfakcji z podejmowanych działań. Zanim coś zrobimy tworzymy najpierw mentalny obraz danej czynności. Jakość tego obrazu oraz pozytywne lub negatywne nastawienie antycypacyjne determinuje w istotny sposób końcowy efekt naszych działań. Sportowiec, który zbliża się do przeszkody z wyobrażeniem porażki blokuje część swojego potencjału energetycznego. Wyobrażenie sukcesu mobilizuje funkcje organizmu w kierunku czynności, której on dotyczy. Zgodnie z prawem „samospełniającej się przepowiedni” mamy tendencje do zachowywania się zgodnie z przewidywaniami.
Wizualizacja wykorzystywana jest między innymi:
-W procesie zdrowienia, kiedy pomaga pacjentowi zmobilizować jego zasoby fizjologiczne i biologiczne. Wyobrażenie zdrowia i powodzenia, istotnie sprzyja zwalczaniu choroby. Carl Simonton onkolog i radiolog zauważył, że efekty radioterapii były lepsze, a proces zdrowienia szybszy, kiedy jego pacjenci wizualizowali guza i wyniki działania promieni Roentgena. Również skutki uboczne terapii zostały znacznie zredukowane. Obecnie Simontonowie cieszą się światowym uznaniem jako propagatorzy całościowego ujmowania zdrowia, a ich pacjenci przeżywają dwukrotnie dłużej niż wynosi statystyczny okres przeżycia w tego typu schorzeniach, a w wielu przypadkach doświadczali długotrwałych remisji lub całkowitego wyleczenia,
-Do rozwiązywania problemów związanych z podejmowaniem decyzji, w których działanie uzależnione jest od wcześniejszych doświadczeń,
-W sytuacjach egzaminacyjnych i konkursowych w celu usprawnienia pamięci, koncentracji uwagi i zachowania spokoju,
-W celu wspomagania procesu uświadomienia sobie obrazu własnego ciała i wypracowania jego nowej percepcji. Dzięki skonstruowaniu świadomego obrazu i dostrzeżeniu dynamiki własnych narządów wewnętrznych można je stymulować, np. jelita w przypadku niestrawności czy oskrzela w przebiegu astmy,
-Do rozwijania ruchu „akinetycznego” -wyobrażonego ruchu narządu lub części ciała, również w sytuacji, gdy chory jest unieruchomiony i nie może wykonywać rzeczywistych ruchów. Przyspiesza to efekty rehabilitacji ruchowej. Intensywna aktywność korowa uruchamia bowiem zwrotnie aktywność impulsów zstępujących, działających analogicznie jak w sytuacji rzeczywistego bodźca. Poruszanie się w wyobraźni jest więc także formą ruchu. Osoby stosujące codziennie wyobrażony „spacer” lub inne ćwiczenia ruchowe, wymagają krótszego okresu rehabilitacji i jest ona mniej bolesna.
Dzięki ruchowi akinetycznemu można także rozwijać poprzez antycypację ruch w celach treningowych w dowolnej dyscyplinie sportu.
-W celu oddziaływania na napięcia mięśniowe, stanowiące tzw. pancerz charakterologiczny. Pozwala doświadczyć i uwolnić zablokowane pod wpływem dawnych urazów emocje. Stwarza również możliwość przeżyć w sposób pozytywny dawne doświadczenie.
-Do stymulacji biologicznej i układu odpornościowego organizmu- aktywizowania potencjału obronnego lub np. oddziaływanie na ciśnienie tętnicze krwi.
W celu oddziaływania na poziomie duchowym- pomocy w scaleniu i integracji funkcjonowania jednostki.
Artykuł opracowany na podstawie: F.J. Paul- Cavallier, “Wizualizacja”, Poznań 2009
