Pracuję zgodnie z kodeksem etycznym Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychoanalitycznej. Swoją pracę poddaję regularnej superwizji indywidualnej u certyfikowanego superwizora PTPP oraz grupowej superwizji szkoleniowej. Systematycznie biorę udział w konferencjach i seminariach poświęconych zagadnieniom klinicznym.
W praktyce psychoterapeutycznej w ramach Strefy Bytu, w sposób szczególny staram się pochylić nad znaczeniem zgłaszanego objawu. Przykładowo, leki przepisywane zarówno przez lekarzy ogólnych, jak i innych specjalistów dają nieoceniony efekt normalizacji zachowań i usunięcia najbardziej bolesnych objawów cierpienia psychicznego, ale pozostawiają na boku kwestię jego znaczenia, którym warto zaopiekować się w ramach profesjonalnej psychoterapii.
Psychoterapia psychoanalityczna skierowana jest do osób doświadczających poczucia cierpienia, przejawiających trudności w sferze emocjonalnej, przeżywających kryzys, zmagających się z poczuciem bezradności. Psychoterapia tej modalności przeznaczona jest dla borykających się z różnymi konfliktami wewnętrznymi, wpływającymi na ich kształtowanie się relacji z samym sobą oraz drugim człowiekiem, a także dla osób chcących lepiej poznać i zrozumieć siebie.
Jako psycholog i psychoterapeuta zajmuję się szeroko rozumianą problematyką zdrowia psychicznego, m.in. problematyką zaburzeń osobowości, depresji, bezsenności, nerwic, fobii, stanów lękowych, zaburzeń psychosomatycznych oraz zaburzeń jedzenia takich jak anoreksja czy bulimia. Prowadzę psychoterapię indywidualną osób dorosłych oraz młodzieży od 14. roku życia.
Psychoterapia psychoanalityczna jest metodą bazującą na relacji pomiędzy pacjentem a terapeutą. Rozciągnięty w czasie proces, szanujący każdą odsłonę życia psychicznego, pozwala przyjrzeć się bliżej mechanizmom swojego myślenia, czucia i zachowania. Metoda ta cieszy się potwierdzoną skutecznością w klinicznych badaniach naukowych.
Każdy proces terapeutyczny poprzedzony jest konsultacją. Wierzę głęboko, że konsultacja może być niejednokrotnie pierwszym momentem, w którym, tak naprawdę, osoba zgłaszająca się po pomoc może poczuć się zrozumiana.